De brief -met deze strekkeing- voor de senaat en het volk van de Allobrogen werd voorgelezen. Als hij daar iets over wilde zeggen, heb ik hem daartoe de gelegenheid gegeven. Aanvankelijk echter wilde hij niets zeggen, maar een tijdje later, toen het volledige bewijmateriaal was voorgelegd en bekendgemaakt, stond Lentulus op. Hij vroeg aan de Galliers wat hij met hen te maken had en waarom zij naar zijn huis waren gekomen. Hij vroeg hetzelfde aan Volturcius. Toen zij bondig en zonder aarzelen hadden geantwoord, door wiens bemiddeling en hoeveel keer zij naar hem waren gekomen, of hij niet met hem over de voorspellingen van de Sybile had gesroken, toen heeft hij plotseling, buiten zijn zinnen dor zijn misdaad, getoond hoe groot de kracht van het geweten is. Want, hoewel hij dit kon loochenen, is hij plots, tegen de verwachtingen van iedeen in, tot bekentenis oovergegaan.
