pag. 101 - Waar blijf je nou Hanno? 23.12.2-7

Daarna voegde hij er met woorden aan toe, opdat het een aanwijzing voor een des te grotere nederlaag zou zijn, dat niemand behalve een ridder, en zelfs van hen [alleen] de aanzienlijksten, dit onderscheidingsteken droegen. De hoofd-
50 zaak van zijn redevoering was dat Hannibal, naarmate hij dichter bij de verwachting om de oorlog te beëindigen was, des te meer met iedere hulp geholpen moest worden; de oorlog werd immers ver van huis gevoerd, midden in het land van de vijanden; een grote hoeveelheid koren [en] geld werd verbruikt en zoveel veldslagen hadden weliswaar de legers van de vijanden vernietigd, maar ook de troepen van de overwinnaar met een zeker deel verminderd; er moest dus aanvulling gestuurd worden er moest geld voor soldij en koren gestuurd worden aan de soldaten die zich zo verdienstelijk gemaakt hadden voor de
55 Punische natie.
Terwijl meteen na deze woorden van Mago allen verheugd waren, zei Himilco, een man van de partij van de Barcini, die meende dat het de gelegenheid was om Hanno te honen: ‘En, Hanno? Heb je nog steeds spijt van het ondernemen van de oorlog tegen de Romeinen? Beveel dat Hannibal wordt uitgeleverd;
60 verbied dat in zo’n grote voorspoed dank wordt betuigd aan de onsterfelijke goden; laten wij een Romeinse senator horen in het senaatsgebouw van de Carthagers.’