Hoofdstuk 30, oefening 182: Hector wordt door zijn vader vrijgekocht

Nadat het lichaam van Patroclus met veel eer gecremeerd was, heeft Achilles de overblijfselen in een grafheuvel geplaatst. Toch gaf het verdriet aan Achilles nog geen rust. Hij werd door zo’n bittere haat gekweld, dat hij telkens weer het lichaam van Hector achter zijn wagen rond het gedenkteken van Patroclus sleurde. Toen Apollo zag dat de overblijfselen van Hector geschonden werden, redde hij het lichaam.
Intussen beveelt koning Priamus zijn zonen een wagen en paarden in gereedheid te brengen: “Ik zal het kamp van de Achiven ingaan om mijn zoon van Achilles vrij te kopen.” Priamus vertrok in de nacht. Mercurius beschermde hem, opdat hij ongedeerd bij Achilles zou aankomen. Door geen vijand werd hij gezien, toen hij door het Griekse legerkamp heen diens tent opzocht. Zwijgend wierp hij zich aan de voeten van zijn vijand en gaf een kus juist op de handen, waardoor zeer veel van zijn zonen gedood waren.
Toen smeekte de oude man: “Denk aan jouw vader, Achilles. Hij staat dicht bij de dood, net als ik. Maar hij zal blij zijn als hij hoort dat jij gezond bent. Altijd hoopt hij dat je zal terugkeren. Wie is er echter ongelukkiger dan ik? De oorlog heeft mij reeds beroofd van zeer veel zonen en nu heb jij de allerbeste van hen gedood. Om hem van jou vrij te kopen, ben ik jouw kamp binnengegaan. Beroof mij niet van zijn stoffelijk overschot, smeek ik, en versmaad dit zeer grote losgeld niet. Ik vraag dat jij je laat vermurwen, uit vrees voor de goden, door de gedachte aan je eigen vader, door erbarmen met de dode zelf. Want ik heb verdragen, wat tot nog toe geen sterveling verdragen heeft: naar het gelaat van hem, die mijn zonen gedood heeft, strek ik smekend mijn handen uit.” Achilles raakt ontroerd door de tranen van de ongelukkige oude man. Met zijn hand heft hij Priamus van de grond op, zet hem spijs en wijn voor, beveelt zijn soldaten het lichaam terug te geven.
Priamus keerde naar de stad terug en daar is Hector met grote eer en onder veel geween gecremeerd. Zijn stoffelijk overschot werd geborgen in een schitterend grafmonument.
Zo vermeerderde de ruzie tussen de vorsten de smart zowel voor de Grieken als voor de Trojanen. Wij beseffen dat Achilles zelf, Andromacha, de vrouw van Hector, en Priamus en Hecuba, zijn ouders, het meest geleden hebben.

Terwijl zij onderwijzen, leren mensen (Seneca Ep. 7.8)