Hoofdstuk 8 Alexander de Grote 3: Het paard Boukefalas

Toen Filoneikos de Thessaliër Boukefalas als koopwaar had gebracht voor Filippos voor dertien talenten, en toen zij naar beneden gegaan waren naar de vlakte, om het paard uit te proberen, leek het lastig te zijn en uiterst onhandelbaar, geen berijder bij zich toelatend, en ook niet luisterend naar een stem van iemand van de metgezellen van Filippos, maar zich verzettend tegen allen. Terwijl Filippos ontevreden was, en (5)beval het weg te voeren, als zijnde volkomen wild en ontembaar, zei de aanwezig zijnde Alexander: “Wat een paard verliezen zij, omdat zij uit onervarenheid en lafheid [verwijfdheid] niet met hem kunnen omgaan.” Eerst nu zweeg Filippos: Omdat hij [=Alexander] vaker opmerkingen maakte en vaker verontwaardigd was, “Verwijt jij oude mannen,” zei hij, “ omdat je denkt dat je zelf beter weet, of beter het paard kan hanteren?” “Met dat paard, in ieder geval,” zei hij, “zou ik beter omgaan dan een ander.” “En als je er niet (10)beter mee om kunt gaan, welke genoegdoening voor je onbezonnen gedrag zul je dan bieden?” “Ik, bij Zeus” zei hij, “zal van het paard de prijs betalen.” Nadat gelach was ontstaan, en vervolgens een onderlinge weddenschap om het geldbedrag was gesloten, nadat hij meteen op het paard was afgerend en de teugel in de hand had genomen, deed hij het omkeren in de richting van de zon, zoals duidelijk is, omdat hij had bemerkt, dat het [=Boukefalas], door de schaduw, die naar voren viel en heen en weer bewoog, die het voor zich zag, in verwarring werd gebracht. Nadat hij er zo een beetje naast had gerend en het had geaaid, omdat hij zag dat het (paard) vol was met energie en (15)geesteskracht, nadat hij kalm zijn mantel had afgeworpen, omklemde hij, met een sprong, de flanken van het (paard) stevig. Nadat hij zachtjes met de teugels het bit had aangetrokken, hield hij het zonder stoot en verwonding in toom. Toen hij zag dat het paard zijn dreigende houding had laten varen, en hevig verlangde om te rennen, joeg hij hem voort, nadat hij de teugels had laten vieren, al gebruikend een zelfverzekerde stem en het slaan met de voet. Aan de volgelingen van Filippos was eerst angst en stilte: Maar toen hij, nadat hij de bocht genomen had, zich terecht trots en (20)verheugd omdraaide, begonnen alle anderen te juichen, maar zijn vader wordt gezegd ook een beetje te hebben gehuild uit vreugde, nadat hij [Alexander] was afgestapt en hij [Filippos] zijn hoofd had gekust, zei hij: “O kind, zoek een koninkrijk op jouw maat: Want Makedonië is niet groot genoeg voor jou.”