Latijn en Grieks.com
Latijn en Grieks.com
Latijn en Grieks.com

Tablinum > Oude Druk

Tekst 4.1: De wijsheid van menenius agrippa

nadat de senatoren en de lagere klasse met een gezamelijk plan de koningen uit rome verjaagd hadden, begonnen de senatoren met legerdienst en belastingen het volk de onderdrukken.
uiteindelijk bleef er niets over voor het volk behalve uit de stad weg te gaan en in het vervolg te weigeren de gronden te bewerken of de wapens op te nemen voor het vaderland. en terwijl ze hun spullen met zich meenamen, organiseerden ze een uittocht naar een heuvel die niet wer van de stad verwijderd was en de Heilige Berg heette. dan ontstond er bij de senatoren een grote angst, dat de buurvolkeren gebruik zouden maken van die uittocht, om de stad beroofd van zijn verdedigers aan te vallen en in te nemen. zo beslisten de senatoren dat een zekere menenius agrippa, een wijs en welbespraakt man, als redenaar naar het volk gestuurd zou worden. men zegt dat deze in het kamp binnengelaten was en niets anders vertelt heeft dan het volgende: "ooit waren de ledematen van het menselijk lichaam jaloers op de situatie van de maag. want terwijl zij zich voordurend inspanden om de maag te voeden, scheen deze dus in zalig niets doen , in het midden van het lichaam te genieten wat haar aangeboden werd. daarom zwoeren ze onderling samen dat de handen het voedsel niet meet naar de mond zouden brengen en dat de mond het niet mer zou aannemen en dat de tanden het niet zouden kauwen. maar terwijl ze op deze manier de maag met hongerprobeerden te temmen, kwamen zelfs de ledematen en heel het lichaam tot een uiterste zwakte. vandaar erkenden de ledematen hoe nuttig de dienst van de maag voor hen was. want terwijl zij gevoed wordt door de ledematen voedt zij de ledematen zelf. daarom sloten ze vrede met de maag." zo zijn de senatoren en het volk als het ware 1 lichaam, dat door 2dracht vergaat en dat door 1dracht sterk is. Met dit verhaal ontroerde hij zozeer de geesten van de mensen dat het volk naar Rome terugkeerde. Ze hadden immers begrepen dat de afscheiding van het lichaam voor alle burgers schadelijk was. De vaders en pleberjers onderhandelden daarna over een eensgezindheid.Het werdt door de vaders toegestaan dat de plebejers hun eigen magistraten zouden hebben. zo werden er 2 volkstribunen aangesteld die in het vervolg de rechten van het volk moest verdedigen tegen de hoogmoed van de adel. Met dit voorbeeld hoopten de plebejers dat de vaders hen niet meer zouden overweldigen.

Statistieken

Vertalingen op de site: 7.243

Nieuw afgelopen maand: 15

Gewijzigd afgelopen maand: 26