2 Plinius, tekst 2: Plinius over zijn jongere echtgenote (Epistulae IV, 19)
Categorie: Boek > Phoenix > Boek 4
C. Plinius groet zijn Calpurnia Hispullae Ik ben je veel dank verschuldigd ... Omdat je een voorbeeld bent van plichtsbesef en omdat je hebt gehouden van je zeer goede broer, die ook zeer veel hield van jou met een gelijke liefde en omdat je van zijn dochter houdt, zoals van je eigen dochter, en haar niet alleen de genegenheid van een tante schenkt, maar ook van een verloren vader, ik twijfel er niet aan dat het voor jou tot grote vreugde zal zijn wanneer je weet dat ze haar vader, jou en haar grootvader waardig blijkt te zijn. ... voor de kwaliteiten van mijn echtgenote Ze heeft de grootste scherpzinnigheid, de grootste soberheid; ze bemint me, wat een teken is van deugdzaamheid. Daarbij komt haar literatuurstudie, die zijn in zich opneemt (/waaraan zij begonnen is) uit liefde voor mij: zij heeft mijn boekjes, ze leest ze herhaaldelijk, ze leert ze zelfs. Door welke bezorgdheid wordt ze geraakt, wanneer ze ziet dat ik op het punt sta een pleidooi te houden, door welke vreugde wordt ze getroffen, wanneer ik een pleidooi gehouden heb. Ze houdt bij wie haar melden welk bijval en welke toejuichingen ik heb opgewekt, welke afloop van een proces ik heb behaald. Als ik eens een voordracht houd, zit zij ook in de nabijheid, afgescheiden door een gordijn en luistert ze, met gespitste oren, naar onze lofprijzingen. Ze zingt mijn verzen, ze begeleidt ze zelfs met een citer, niet onderwijzend als een of andere musicus, maar door de liefde, die de allerbeste leermeester is. Haar verdiensten zijn jouw verdiensten Ten gevolge van deze oorzaken, wordt ik met een aan zekerheid grenzende hoop vervuld dat onze eendracht voortdurend zal zijn en van dag tot dag groter zal worden. Ze houdt immers niet van mijn leeftijd of van mijn lichaam, dat geleidelijk aftakelt en ouder wordt, maar van mijn roem. En niets anders past haar, omdat ze opgevoed is door jouw handen, onderricht door jouw voorschriften, en omdat ze niets anders heeft gezien dan onberispelijk en eerbaar gedrag in jouw huis, die tenslotte gewoon was te houden van mij door jouw voorspraak.Want omdat je mijn moeder als je eigen moeder respecteerde, was je gewoon om dadelijk vanaf mijn kindertijd te bevestigen, te loven en te voorspellen, dat ik zo zou worden als ik nu voor mijn echtgenote schijn. We zijn je dus om het meest dankbaar, ik, omdat haar aan mij hebt gegeven, zij omdat je mij aan haar hebt gegeven, alsof je ons voor elkaar hebt uitgekozen. Gegroet.