Hoofdstuk 3-2, Tekst C: Heel Italië heeft mij als redder ontvangen (75)
Waarom immers zou ik (nog) melding maken van die goddelijke en onsterfelijke besluiten van de stadjes en de kolonies en van heel Italië;, waardoor ik het gevoel heb als het ware ver een trap naar de hemel opgeklommen te zijn, niet alleen (maar) naar het vaderland teruggekeerd te zijn? Wat een dag was dat inderdaad, toen het Romeinse volk, terwijl jij, Publius Lentulus, een wetsvoorstel aangaande mij indiende, zelf zag en voelde hoe groots en met hoe grote waardigheid het was! Het staat immers vast dat het Marsveld bij geen enkele vergadering ooit geschitterd heeft door met een zo grote pracht van elke soort mensen, leeftijden (en) standen. Ik ga voorbij aan het unanieme oordeel en unanieme eensgezindheid van staten, naties, provincies, koningen, kortom van de hele wereld over mijn verdiensten jegens alle stervelingen: mijn aankomst en binnenkomst in de stad, hoe was die? Heeft het vaderland mij zó ontvangen zoals het het licht en de redding, die aan haar teruggegeven en voor haar hersteld was, moest ontvangen, of als een wrede tiran, wat jullie, aanhangers van Catilina, gewoon waren over mij te zeggen?