tekst 18
De meester had Lydia bevolen om naar het forum te gaan. Ze moest hier de nieuwsberichten lezen, en vervolgens naar huis komen en de berichten aan de meester vertellen. De meester stuurde altijd Lydia, want het meisje kon de berichten sneller lezen dan de andere slaven en makkelijker in herinnering houden. Op de weg zag Een slaaf Lydia. De slaaf droeg een zware amfoor. Blij groette hij Lydia. Ze zei: 'Hallo, Arcas, jij draagt een zware last!' ' Zo is het. Ik heb wijn gekocht voor de meester,' antwoordde Arcas, 'maar ik kan makkelijk nogal zware lasten dragen.' Lydia lachte: Je bent veel sterker dan ik! Jij bent zeker wel de sterkste van alle? De andere slaven houden toch zeker wel van jou, omdat jij altijd de zeer zware lasten voor hen draagt?
Arcas ontkende: Niet allen. Integendeel, de meester heeft kort geleden een nieuwe arts gekocht. De slaaf, met de naam Agenor, is een zeer slechte man: een slechtere man heb ik nooit gezien. De meester heeft hem gekocht voor een hogere prijs dan ons allemaal. Hij beschouwt zichzelf daarom als beter dan ons. Hij minacht ons allemaal, maar mij meer dan de andere slaven. Hij beschouwt mij als de nederigste van allemaal, omdat de opdracht voor mij is om de lasten te dragen. Ooit zei ik in een gesprek met de andere slaven: 'Ik vind...' Agenor onderbrak mij met zeer felle stem: 'Vind jij? Jij kunt niets vinden, menselijk lastdier! Muilezels denken toch zeker niet? Zelfs letters lezen is voor jou te moeilijk!' Allen lachten. Ik heb de meester wel over de woorden van Agenor verteld, maar hij geloofde mij helemaal niet, want hij beschouwde niemand als betrouwbaarder dan Agenor. Ik leid een zeer ongelukkig leven. Misschien is het voor mij verstandiger om te vluchten. Lydia riep: 'Helemaal niet! Jij behandelt Agenor veel te mild! Daag hem uit tot een gevecht! Je bent immers sterker. Zelfs met een zeer kleine duw kun je hem overwinnen.'