Tusc. Disp. 1f. Een onbekende Spartaan
Maar waarom vermeld ik Socrates of Theramenes, mannen uitblinkend door de roem van hun deugd en wijsheid, terwijl daarentegen een zekere Spartaan, van wie zelfs de naam niet is overgeleverd, zozeer de dood heeft geminacht dat, toen hij, veroordeeld door de eforen, daarnaartoe werd geleid, en een vrolijk en blij gezicht trok, en (toen) een zekere vijand tegen hem had gezegd: ‘Minacht jij de wetten van Lycurgus?’ hij geantwoord heeft:
‘Ik heb echter de grootste dank voor hem/ik ben hem echter zeer dankbaar omdat hij mij/die mij immers met die/zo’n boete heeft bestraft die ik/dat ik die zonder een lening en een extra lening kon afbetalen.’ O man, Sparta waardig! Zo (waardig) dat hij, die zo grootmoedig was, mij in elk geval onschuldig schijnt veroordeeld te zijn.