Na enkele dagen kwam Sextus Tarquinius, terwijl hij door zowel de kuisheid als door haar uiterlijk uiterlijk, opnieuw alleen naar Collatia. Nadat hij daar vriendelijk door Lucretia ontvangen was, werd hij na de maaltijd naar de logeerkamer gebracht. 's Nachts, toen allen sliepen, ging Sextus van liefde brandend naar de slapende Lucretia, hebbende zijn zwaard in zijn rechterhand. Hij zei, haar borst met zijn linkerhand neerdrukkend: "Zwijg Lucretia. Ik ben Sextus Tarquinius. Een zwaard is in mijn hand. Als jij je stem uit zal zenden, zal ik je doden." Vervolgens bekende hij zijn liefde. Maar Lucretia vocht hevig terug, zonder enige angst voor de dood. Zodra Sextus zag dat Lucretia niet bang was voor de dood, zei hij: "Als jij niet zal toegeven, dan zal jij niet alleen gedood worden, maar ook jouw slaaf. Ik zal hem naakt op het bed naast jou leggen. Ik zal zeggen dat ik hem met jou op overspel betrapt heb, en dat ik jullie daarom allebei gedood heb." Met deze woorden haalde hij Lucretia over. Daarna vluchtte Sextus weg, nadat hij de kuisheid van Lucretia had overwonnen. Ze heeft meteen boden gestuurd naar haar vader en haar man Collatinus, die moesten zeggen dat er een verschrikkelijke zaak was voorgevallen. Meteen zond ze berichten naar haar vader en haar man Collatius, die moesten zeggen dat een vreselijke zaak gebeurd is.
