387 De godin had gesproken en met haar sneeuwwitte armen liefkoost ze aan beide kanten de aarzelende in een zachte omarming. Plotseling vatte hij de gebruikelijke vlam en de bekende gloed 390 drong binnen in zijn merg/binnenste en snelde door zijn aan het wankelen gebrachte botten, niet anders dan wanneer soms een bliksemstraal, tegelijk met een trillende/flitsende donder tevoorschijn schietend, flikkerend met zijn licht de donderwolken doorkruist; zijn echtgenote, verheugd over haar listen en zich bewust van haar schoonheid, bemerkte het. Dan spreekt de vader, verstrikt in een eeuwige liefde.
