Hoofdstuk 11, tekst A

Lange tijd overwonnen de Trojanen de Grieken in de oorlog en zij waren al dicht bij de schepen. Achilles bekommerde zich niet om het lot van de Grieken; Maar Patroklos, de vriend van Achilles, vergoot vele tranen; want hij bekommerde zich zeer over de Grieken. Achilles zei uit medelijden tegen Patroklos: ‘Huil niet zo als een heel klein meisje, Patroklos! Maar, zeg : Wat is de reden van jouw tranen? En Patroklos zei – want hij was bereid om oorlog te voeren – : ‘De rede van mijn tranen is het verschrikkelijke lot van de Grieken. Want velen van hen sterven, velen zijn gewond. Jij, Achilles, Peleus is niet jouw vader en Thetis niet jouw moeder, maar de grijsblauwe zee en de harde rotsen brachten jou voort. Maar stuur mij en de soldaten naar de strijd; geef mij ook jouw wapens: zo menen de Trojanen misschien dat jij, Achilles, weer deelneemt aan de strijd. Zo hoop ik hen bij de schepen weg te verdrijven, er zal voor de Grieken een adempauze zijn.’
Zo sprak jij, Patroklos, heel dom. Want jij zou vragen om jouw eigen dood.