Hoofdstuk 31, tekst 2: Hannibal steekt de Alpen over

Marcus en Lucius waren uitgelaten van blijdschap: de Numidische olifantenbaas had aangeboden zijn dieren te laten zien. Maar eerst moesten zij vertellen over de overtocht van de Alpen. Nadat Hannibal zijn olifanten had overgebracht, begon Lucius. Nadat Hannibal zijn olifanten had overgebracht..., begon Marcus tegelijk. Allen lachten en de Numidiër zei: de één heeft de oversteek van de rivier uiteengezet. De ander moet nu de overtocht van de bergen beschrijven. Dus nadat Hannibal de olifanten had overgebracht, begon Marcus opnieuw, wilde hij langs de kust verder gaan. Consul Scipio evenwel bewaakte die nauwe weg en daarom was het noodzakelijk dat de Puniër Italië via een andere weg bereikte. Het was in de maand oktober en de hoge sneeuw had de toppen van de bergen en de bergpassen al bedekt. Omdat de soldaten van Hannibal grotendeels uit Spanje en Afrika afkomstig waren, waren zij bijna onbekend met sneeuw en zeer felle kou. Niet alleen de grimmigheid van de streek en van het klimaat maar ook de listen van de bergbewoners teisterden hen. Dikwijls vonden ze de met sneeuw gevulde/bedekte bergpaadjes niet en stortte ze, nadat ze uitgegleden waren, in een ravijn. Langs zeer vele onbegaanbare wegen en omzwervingen, toen ze of op goed geluk valleien ingegaan waren of langs hellingen afgedaald waren, bereikten ze op de 9e dag de bergrug van de Alpen. Twee dagen werd het leger rust gegeven, maar terwijl ze rustten joeg de onafgebro ken sneeuwval hen angst aan. Hoewel de derde dag alles zich met sneeuw bedekt uitstrekte, zijn ze toch bij het eerste licht vertrokken. Een steile en onbegaanbare rotswand versperde hun de weg. De stoet moest er omheen trekken. Nergens echter zelfs een weg of een bergpaadje. Op de oude onbetreden sneeuw was nieuwe gevallen. De eerste soldaten zetten gemakkelijk hun voeten in de zachte sneeuw, maar omdat er zoveel mensen overheen liepen smolt de sneeuw, zodat de soldaten spoedig over kaal ijs gingen. Er waren noch boomstammen, noch wortels voor ieder om zich tegen schrap te zetten. Vooral voor de olifanten was het gevaarlijk. Eindelijk werd er, nadat mensen en lastdieren zich tevergeefs hadden uitgeput, opnieuw een kamp op de bergrug opgeslagen. Daarvandaan werden soldaten aangevoerd om een weg over de rotsen te banen. Door bomen om te ~akken en op te stapelen maakten ze een stapel hout, die zij van onderaf aanstaken. Toen de rotsblokken begonnen te gloeien, werden zij met er op gegoten azijn gespleten/gespleten door er wijnazijn over te gieten. Vervolgens braken ze de gespleten rotswand kapot met ijzers. De aldus gemaakte weg was zelfs voor de olifanten goed begaanbaar. Nadat Hannibal de Alpen in 15 dagen had bedwongen/was overgestoken, kwam hij in een lager gelegen ltaliaanse streek aan. Na deze woorden gezegd te hebben, zweeg Marcus. En de Numidiër zei. Nu deze ongelooflijke vertelling is ge‰indigd, zal ik jullie naar de olifanten brengen.