tijdens het consultaat van pompeius vochten 20 olifanten in het circus met Getuliërs die van de overkant spiezen naar hen werpen. één van hen, nadat zijn poten waren doorboord, kroop op zijn knieën naar de benden Getuliërs. hij slingerde hun weggerukte schilden hoog in de lucht en wanneer deze neervielen amuseerden ze de toeschouwers, omdat ze in een kring werden rondgedraaid, alsof ze door een kunstje, niet door woede van het beest werden rondgeslingerd. de olifanten trachtten gezamelijk uit te breken, niet zonder slachtoofers te maken onder het volk, hoewel ze ingesloten waren door ijzeren hekkens. en daarom liet Caesar later tijdens zijn dictatuur, toen hij een gelijkaardig schouwspel wou opzetten, de arena omgeven met grachten. maar de olifanten van Pompeius , nadat alle hoop op ontsnapping verloren was, zochten door hun onbeschrijfelijke houding het medelijden van het publiek en bejammerden als het ware door hun geweeklaag zichzelf. de mensen ontroerd door dit leed, dat zo groot was dat ze allemaal samen al wenend opstonden en Pompeius vervloekten
