Ovidius: Amores 1.5

Ovidius, Amores 1.5: Siësta

Er was een hitte(golf) en de dag had het middelste uur (middaguur) gepasseerd; ik legde [mijn] ledematen (lichaam) op het midden van het bed om het te verlichten [verlicht moetende worden]. Een deel van het raam was open, het andere was gesloten: een zodanig licht als bossen gewoon zijn doorgaans te hebben, 5 een zodanige schemering geeft een beetje licht geeft terwijl Apollo vlucht, of wanneer de nacht is weggegaan maar [wanneer] de dag toch (nog) niet ontstaan. Dat licht moet verschaft worden aan schuchtere (bedeesde, verlegen) meisjes, omdat bange schaamte daarin schuilplaatsen hoopt te hebben [qua … speret = cum in ea speret].

Kijk, Corinna komt, gesluierd in een losgemaakt onderkleed, 10 terwijl het losjes gespreide haar de blanke hals bedekt. Zoals de mooie Semiramis wordt gezegd naar de slaapvertrekken gegaan te zijn ( is gegaan, naar men zegt) , en Laïs, door vele mannen bemind. Ik trok het onderkleed open - en zij [de tunica] deed niet veel afbreuk, omdat zij zo weinig verhulde (rara = van dunne stof) maar toch vocht zij om bedekt te worden door het onderkleed. 15 Toen zij zo vocht, als iemand die niet wilde overwinnen, is zij niet met moeite overwonnen door haar eigen verraad. Toen ze voor mijn ogen stond nadat haar kleed was (neer)gelegd, was er in haar hele lichaam nergens een gebrek. Wat een schouders, wat voor een bovenarmen zag ik en raakte ik aan! 20 De vorm van haar borsten, wat was die geschikt om “gedrukt” te worden (er zacht in te knijpen!) Wat een strakke buik onder haar strakke borst (bh) (een niet al te grote boezem)! Hoe groot en wat voor zijde! Wat een jeugdige heup! Waarom moet ik alles afzonderlijk vertellen? Ik zag niets niet lofwaardigs en drukte [haar] naakt tegen mijn lichaam aan. 25 Wie weet de overige dingen niet? Moe rustten we beiden uit. Mogen middagen mij vaak zo overkomen!