Hoofdstuk 20, tekst B (DH): Lucius Tarquinius grijpt de macht

1aTarquinius roept zichzelf tot koning uit, terwijl de koning, Servius Tullius, nog leeft.
2bServius Tullius is gedood. Het is Tarquinius gelukt.
cTarquinius Servio sepulcrum negavit.
3bTarquinius gooit Servius Tullius de trappen van de Curia af.


Servius, die door een zenuwachtige bode ontboden was, kwam aanrennen, terwijl hij met luide
stem riep: ‘Wat is dat, Tarquinius!
Door welke overmoed bewogen heb je het gewaagd, terwijl ik (nog) leef, op mijn zetel te
gaan zitten?’
Tarquinius antwoordde woest dat hij op de zetel van zijn eigen vader zat;
5dat hij met recht koning was, niet Servius.
De senatoren schreeuwden (praes. hist.) het uit en er onstond een geren van het volk naar de Curia.
Toen pakte Tarquinius niet langer aarzelend de zaak overhaast aan.
Zonder uitstel greep hij de oude Servius en smeet hem langs de trappen van de Curia naar beneden. Vervolgens ging hij rustig op de koninklijke zetel zitten.
10Terwijl Servius zich trillend van angst zonder koninklijk gevolg naar huis begaf,
werd hij door soldaten, die door Tarquinius gezonden waren, gedood.

Vervolgens heeft Tullia, de vrouw van Tarquinius, nadat ze met haar wagen het forum opgereden was, haar man uit de Curia geroepen en hem als eerste koning genoemd.
Toen ze van het forum terugkeerde, zag ze het lichaam van haar vader op straat liggen.
15Ze leidde (boog) haar wagen echter niet om, maar – o misdaad, schandelijk en onmenselijk –
voerde de wagen over het lijk van haar vader heen.

Tarquinius weigerde later een graf aan Servius.
Daarom is/werd hij door het Romeinse volk Superbus (de Trotse) genoemd.


5Tarquinius Priscus.
6Tullia.
8Nee, het koningsschap was niet erfelijk.
9a Voor Tarquinius.
b Sine regio comitatu.
10Scelus foedum et inhumanum.
11Ambitie; onwettig verlangen naar macht; geen eerbied voor het (wettig) gezag, voor ouderen,
voor je familie (bij Tullia), voor de doden.