Tekst 15: Matrona (versie 4)

Vertaling tekst 15:

VROUW DES HUIZES
Moeder: Hallo, dochter van mij! Ik ben blij om jou te zien in jouw nieuwe huis. Acht dagen geleden hebben we jullie bruiloft gevierd. Het bevalt jou zeker wel om de echtgenote te zijn van Lucius Caecilius Longus?
Dochter: Ik ben blij en tevreden. Mijn Lucius heeft niet veel geld en ook geen lange stoet slaven, maar hij houdt erg van mij, zoals ik van hem houd. Daarom zijn wij tevreden genoeg in ons kleine huis.
Moeder: Er begint voor jou een nieuw leven. Wij, Romeinse matrona's, besturen het huis van onze echtgenoot en voeden de kinderen op.
Dochter: Kinderen? Onzin! We hebben geen kinderen.
Moeder: Jullie hebben nog geen kinderen. Maar geloof mij, na een helemaal niet lange tijd zal er een kleine Caecilius of een kleine Caecilia in jullie huis zijn. De kinderen opvoeden is de belangrijkste opdracht van een goede echtgenote. Houd altijd het grote voorbeeld van Cornelia in herinnering. Ooit bezocht een vriendin Cornelia. De vriendin had mooie juwelen en toonde ze aan Cornelia. Cornelia bracht haar naar de plaats, waar haar kinderen speelden. Ze zei: "Kijk, Tiberius en Gaius en de kleine Sempronia zijn mijn juwelen."
Dochter: Je vertelt altijd oude verhalen! Het voorbeeld van Cornelia maakt me bang, want de ongelukkige vrouw verloor veel kinderen door de dood. De grote liefde tussen Cornelia en haar echtgenoot Sempronius bevalt mij. Eens zag Sempronius immers twee slangen liggen in zijn bed, een mannetje en een vrouwtje. Hij raadpleegde een waarzegger. De waarzegger antwoordde: "De slangen kondigen de dood aan: de vrouwtjesslang kondigt de dood van uw echtgenote aan, het mannetje uw dood. U moet één van de slangen doden. Het is u echter toegestaan een besluit te nemen over uw dood of de dood van uw echtgenote."
Sempronius doodde het mannetje: zo gaf hij zijn leven voor zijn geliefde echtgenote!