De Spartanen hadden een of andere zeer vreselijke gebruik. Want jaarlijks werden de jongens naar een of ander altaar gebracht en daar werden ze gegeseld, tot dat ze dropen van het bloed. De ouders waren aan wezig en keken naar die dingen. Terwijl ze toekeken jammerden ze helemaal niet over deze dingen, maar moedigden ze de jongens veleer aan en smeekten ze hen uit te houden en verwijten ze hen als ze de slagen niet uithielden. Soms stierf een jongen tijdens de wedstrijd, omdat hij niet wilde opgeven in de ogen van zijn ouders zolang als hij leven in zich had. Voor zulke jongens werd er door Sparta een standbeeld opgericht. Want de Spartanen bewonderden en prezen zulke jongens zeer. Zulke wedstrijden werden ingericht, omdat Lukourgaos de jongens beter wilde maken dan al hun angst en al hun pijn. En ze werden zo sterker. Geen enkele Spartaan, wanneer hij gegrepen werd, veraadde het geheim van de Spartanen, maar lachtte zij die hem bedreigden en mishandelden uit, en hij stierf al lachend.
