Hoofdstuk 16, vertaling 1: Over het Glas

Marcus Valerius Celerinus, verwachtte al lange tijd, de oude vriend, de Marcus Claudius Flavus. Hij was angstig, omdat het hevig hagelde en omdat Claudius laat was. Hij ziet dat de vriend eindelijk aankomt en ontviangt hem.
Hij zei:”O Claudius”,”Ik ben blij dat je ongedeerd bent. Ik hoop dat de lastige reis aan je niet heeft geschaad.” Claudius antwoordt dat hij zich slechts nat heeft gemaakt. Hij keek rond en hij zei “O, Celerinus,”,” Ik geloof dat je ook goed gezond bent.. Want de zaken zij hebben je de rijke gemaakt.”, “ Zo is het” antwoordt Celerinus. “Het glas is een goed handelswaar. Bekijk zelf dat wat ik verkoop/”
Claudius ontving de beker van glas en hij bekeek zorgvuldig. Plotseling echter viel de beker uit de natte hand. Hij werd rood en zei aan de vriend “O jee.”, “ De beker is gebroken.” Celerinus glimlachte hij antwoordde: “Ik neem het niet ernstig op. “ik heb genoeg van de glazen bekers.” Claudius zei: “Ik betuig dank aan je,”Ik ben blij dat je de vriendelijker bent dan Vedius Pollio. Jij kende het verhaal toch wel over die wrede man?”
Celerinus antwoordt dat hij het verhaal zich niet kent. Toen Claudius: Vedius Pollio was een zeer rijke man, en hij had in bezit veel glazen bekers. Eens had hij uitgenodigd Keizer Augustus bij de maaltijd. Het veel eten en wijn viel in de smaak bij de Keizer. Plotseling brak een uit de slaven de beker. Vedius was zeer boos geweest; hij zei aan de andere slaven.”Pak deze stomme jongen en dood hem. Want hij is het leven helemaal niet waardig.” De jongen echter viel voor de voeten van Augustus en smeekte om bescherming. Toen verzekerde de Keizer,”Geen enkel de glazen beker, is meer waard dan het leven. Jij, Vedius , kan voor de ogen van Augustus de mens doden, omdat hij het glas breekt?” Vervolgens beviel hij dat de slaven de jongen spaarden en alle glazen bekers van Pollio braken.