"Ik ben niet als overloper, maar als vriend en gast naar jullie gekomen. Omdat er voor jullie geen enkele hoop op hulp van de Romeinen is en jullie zelf de muren niet kunnen verdedigen, breng ik vrede naar jullie. Dit zijn de voorwaarden van de vrede: de stad, die grotendeels al verwoest is, ontneemt Hannibal jullie, maar de akkers laat hij aan jullie over. Hij zal een plaats aanwijzen, waar jullie een nieuwe stad kunnen bouwen. Hij beveelt jullie al het goud en zilver, het persoonlijke en van de staat, bij hem bij elkaar te brengen. Als jullie ongewapend van Saguntum weg willen gaan, redt Hannibal jullie lichamen en die van jullie echtgenoten en die van jullie kinderen." Na zijn woorden verlieten de eersten de vergadering en brachten al het zilver en goud naar de marktplaats. Nadat ze het vuur snel hebben aangestoken, hebben ze als eerste al het zilver en goud, vervolgens zich zelf samen met hun echtgenoten en kinderen in het vuur geworpen. Terwijl de burgers huiveren, maakte een ander tumult hun bang: een toren was naar voren gevallen en door de puinhoop heen leidde Hannibal zijn leger naar de stad. Hij beval de soldaten alle volwassen mannen te doden. Wie had hij immers van hun kunnen sparen, die liever wilden sterven dan zich overgeven?
