Miltiades riep nog voor het einde van de strijd uit de menigte van de soldaten één of andere jongeman van 20 jaar, terwijl hij wist dat de overwinning al verzekerd was. Hij beval dat hij moest rennen naar de stad om daar de overwinning te melden. Dus na wat water en een beetje voedsel genomen te hebben, verliet hij dadelijk het gelid en vertrok hij om aan de vrouwen en de kinderen en de oude mannen, die uit vrees op de Akropolis bleven, het grootste geschenk, namelijk de overwinning te melden aan hen. Eerst voelde hij de last van de strijd niet en van de lange tocht. Voor zijn uitmuntend karakter was er geen grotere eer dan naar het vaderland de overwinning te melden. De weg was zeer lang en lastig door de bergen en de vlaktes en geleidelijk verliet zijn oorspronkelijke kracht hem, maar hij wilde niet stoppen. Na lange tijd zag hij de Akropolis in de verte. Sindsdien was het mogelijk voor hem te beginnen met het laatste deel van zijn loop. Dan bereikte hij inderdaad de Akropolis. Na daar aangekomen te zijn, viel hij en zei met een zwakke stem slechts het volgende: “Wij hebben gewonnen.” en vervolgens stierf hij. Het is onduidelijk of we dit mooie verhaal moeten geloven. Hoewel dit verhaal misschien onwaar is, is dat geloof toch het begin van die zeer beroemde loopwedstrijd van de Olympische Spelen, die “de marathon” genoemd wordt. Die loopwedstrijd brengt nu nog de loop van die jongeman in herinnering.
