Latijn en Grieks.com
Latijn en Grieks.com
Latijn en Grieks.com

Perystilium

Deel 2: Het spookhuis (Ars Legendi)

Plinius, Het spookhuis (werkvertaling) (HB. p. 193-197)

Verder is dat, wat ik nu zal uiteenzetten, zoals ik het vernomen heb, toch wel angstwekkender en niet minder wonderbaar? Er was in Athene een ruim huis, met vele kamers, maar berucht en onheilbrengend. In de stilte van de nacht weerklonk het geluid van ijzer, en als je beter geluisterd zou hebben, het lawaai van boeien, eerst verder af, dan van zeer dichtbij.
Weldra verscheen een spook, een oude man, afgemat door magerte en vuiligheid, met lange baard, met ruig haar. Aan zijn benen droeg hij boeien, aan zijn handen kettingen en hij schudde ermee.

Daardoor werden door de bewoners droevige en genadeloze nachten wakend van angst doorgebracht. Op de slapeloosheid volgde ziekte en, terwijl de angst groeide, de dood. Want ook overdag, hoewel de verschijning was verdwenen, bleef de herinnering van de verschijning vasthangen aan hun ogen en de angst duurde langer dan de oorzaken van de angst.

Daarom was het huis verlaten en veroordeeld tot leegstand en helemaal overgelaten aan dat gedrocht. Toch werd het aangeboden, voor het geval dat iemand het wilde kopen of huren, niet op de hoogte van zo’n groot onheil.
De filosoof Athenodorus kwam naar Athene, las het bordje, en nadat hij de prijs gehoord had, deed hij navraag want de prijs was verdacht laag; hij werd over alles ingelicht, maar niettemin, integendeel des te meer (daarom), huurde hij (het huis). Toen het avond begon te worden, liet hij in het eerste deel van het huis een bed voor zich opmaken, hij vroeg een wastafeltje, een schrijfstift, een lamp, hij stuurde al zijn personeelsleden naar de meer naar binnen gelegen kamers, zelf concentreerde hij zich met geest, ogen en hand op het schrijven, opdat zijn inactieve geest zich niet het spook waarover hij gehoord had en ijdele angstaanjagende dingen zou inbeelden.

In het begin was er, zoals overal, de stilte van de nacht; vervolgens werd ijzer geschud, boeien werden bewogen. Hij hief zijn ogen niet op, liet zijn schrijfstift niet los, maar vermande zich en sloot zijn oren af. Dan nam het lawaai toe, het kwam dichterbij, en nu werd het (zoals hij het inschatte) op drempel, ja zelfs binnen de kamer gehoord. Hij keek om, zag en herkende het spook, waarover hem verteld was. Het stond daar en wenkte met de vinger, gelijkend op iemand die roept. Hij gaf met zijn hand te kennen dat hij eventjes moest wachten en opnieuw boog hij zich over het wastafeltje en de schrijfstift. Het spook rammelde met zijn kettingen boven het hoofd van de schrijver.

Hij keek opnieuw om en zag hem hetzelfde wenkende gebaar maken als tevoren en zonder dralen nam hij zijn lamp en volgde. Met trage stap ging het spook, als het ware afgeremd door de boeien. Nadat het spook afgeslagen was naar de binnentuin van het huis, ging het spook plots in lucht op en liet zijn metgezel verweesd achter. In de steek gelaten legde hij kruiden en bladeren als teken op de plaats.
De volgende dag ging hij naar de ambtenaren, hij spoorde hen aan om die plaats te laten uitgraven. Men vond het gebeente, omwonden en gewikkeld in kettingen, dat het lichaam naakt en aangevreten had achtergelaten aan de boeien: het lichaam zelf was vergaan door de tijd en door de aarde. Nadat het gebeente was verzameld, werd het op staatskosten begraven. Nadien had het huis geen last meer van de schim (van de overledene), omdat die volgens de rituele gebruiken was begraven,

Statistieken

Vertalingen op de site: 7.243

Nieuw afgelopen maand: 15

Gewijzigd afgelopen maand: 26