Tekst 1.1 (versie 1)

Op dat moment durfden de Sabijnse vrouwen, nadat vrouwelijk vrees was overwonnen, ze zich tussen de vliegende speren te brengen en de vijandige slaglinies te scheiden.
Alleen de vaders smeekten de mannen geen bloed te verspillen, zij bevlekten deze kinderen niet met vadermoord.
Als verwantschap tussen ons, als afblijven van huwelijken, richt dan je woede op ons.
Wij zijn de oorzaak van oorlog, wij zijn de oorzaak van wonden en ook vaan doodslag aan mannen en ouders.
Wij zullen liever omkomen dan zonder jullie als weduwen of wezen.
Beweeg de zaak niet enkel menigtes maar ook leiders.
Er ontstaat stilte en plotse rust.
Daarna brachten de leiders het verdrag te maken.
Dat zij niet enkel vrede maar één burgerschap uit twee maken.
Zij verbinden het koningschap, zij brengen alle heerschappij in Rome samen.
Op zo'n manier verdubbelde de stad.
Zo maakt blije vrede uit een norse oorlog de Sabijnen voor de mannen en ouders en vooral Romulus zelf dierbaarder.