Hoofdstuk 16, tekst 5B: Seneca’s verdediging en bevel tot zijn dood

1 Seneca antwoordde dat Natalis naar hem toe was gezonden en uit naam van Piso had geklaagd dat hij werd verhinderd om hem te bezoeken en dat hij zijn gezondheidstoestand en liefde/voorkeur voor rust als excuus had aangevoerd. Dat hij geen reden had gehad waarom hij de gezondheid van een privé-persoon boven zijn eigen welzijn had gesteld; en dat hij geen aard had die geneigd was tot vleierij, en dat dit aan niemand meer bekend was dan aan Nero, die vaker de onafhankelijkheid van Seneca dan zijn onderdanigheid had ervaren. Toen 5 deze woorden door de tribuun zijn gemeld in het bijzijn van Poppaea en Tigellinus, die de vertrouwdste raadgevers waren voor de wreed optredende Nero, vroeg hij of Seneca een vrijwillige dood voorbereidde. Toen bevestigde de tribuun dat er geen tekenen van paniek, niets droevigs in zijn woorden of gelaatsuitdrukking waren bemerkt. Dus kreeg hij het bevel terug te gaan en (hem) de dood aan te zeggen.
Fabius Rusticus levert over dat hij niet langs die weg waarlangs hij gekomen was is teruggegaan, maar dat hij een omweg heeft gemaakt naar prefect Faenius, en dat hij na de bevelen van de keizer te hebben meegedeeld heeft gevraagd of hij moest gehoorzamen, en dat hij door deze is aangespoord om ze uit te voeren, met de onontkoombare 10 lafheid van allen. Want ook Silvanus behoorde tot de samenzweerders en vergrootte de misdaden tot het wreken waarvan ze zich hadden aangesloten bij een samenzwering. Toch spaarde hij zijn stem en ogen en stuurde een van de centurio’s bij Seneca naar binnen om de laatste noodzaak/de dood aan te kondigen.